KÜRE

 

Zamanı önümüzde sanıp hayal ettiğimizden daha fazlasını istedik.

Tekilliğe düşer gibi içimize çöktük sırf dualitemiz lanet gururunu tatmin etsin diye.

Sonra çok soğuk rüzgarlar kafamızda kendi gerçekliğini buldu.

O kadar yanıldık ki gerçekliğimizin tekillikte var olup huzuru bize getireceğine.

Şimdi yanılgılardan oluşmuş bir kitapta, okudukça bitmesi için ruhunu satacak binlerce insanla tanışıyoruz.

Her sayfa farklı gerçeklikler sunmuştu, neler hissettik, neden bu tekillikte kaybolduk da gerçeklerle çöküyorduk içimize, merkeze?

Bu sonsuz küre yıkımdı, biz de yıkıma gitmekten çok yıkıma teslim olmuş ruhlardık.

Dışımız merkezimize sonsuzca eşitti, çöken her cisimin kaçınılmaz küreliğini desteklercesine.

Uzunca bir yol bu seyahate engel olabilir miydi ki?

Dışımdan merkezime olan yolculuk benden geçiyordu.

Kendimdeki zorlu ve uzun yolculuğun sonuçsuzluğu tekillikte bulduklarımda değişirdi belki.

En uzun yolculuk rüyalarımda sanki, tekilliği tetikleyen rüyalarım.

Uzun soluklu bir rüya daha gerekli dualitemi yok etmeye.

Korktuğum tekilliğe gitmek, yıkacaklarımdan oluşuyor.

Şimdi biraz uyuyacağım, güzelce yok olmak için.

Sonra var olurum belki.

🎵  Ghostly Kisses - Where Do Lovers Go?