KORKU

İyiyim. Sanki. 

Yanılsama da olabilir. Ne kadar sürecek bilmiyorum. Sonsuza kadar olmayacağı o kadar açık ki. Nefes almak için başımı bir anlığına sudan çıkarmışım gibi. 

Geldiğini hissediyorum. Batışımın. 

Yağmur. 

Büyükannem bize yağmurun ne zaman yağacağını öğretmişti. Nereden gelirse karanlık dumanlar, yağmur yağar? Görüyorum kararan havayı. Sert bir rüzgarda geleceğini haber veriyor tenime. Beraberinde getirdiği korkuyu da.

Korkacağımı biliyor olmak, korkak olduğum anlamına gelmiyor. Ona teslim olmak gibi bir niyetim olmamasına rağmen, kendimi kollarına bırakıp ruhumun kaçışını izlemek de oldukça cazip geliyor. 

Korkunun getireceği karanlığa duyduğum susuzluk beni çıldırtacak kadar şiddetli. Halbuki yağmur yağacak değil mi?

Yağmur geliyor. Ben kaçmak yerine duruyorum olduğum yerde. Bekliyorum. 

Korkum karanlığa mı aç, yoksa yağmura eşlik eden karanlık, benim ruhuma mı aç? 

Korku...

Büyükanne bu hissettiğim korku değil mi yoksa?