HARABE

Sıkıştım iki kişilik arasında. Çığlıklarımı kimse duymuyor. Beyaz duvarlar hapsediyor her titreşim tanesini. Şimdi desem ki insanlara ne görüyorsunuz bende? Ne görüyorsunuz bu harabede? Yıkılmamış duvarlar, kırılmamış tuğlalar var mıdır?

Çığlıklarımı yutuyorum tekrardan, büyük bir hayal kırıklığı takılıyor nefes boruma. Yutkunuyorum. Gitmiyor.Yüzümü yıkarken kaldırıyorum kafamı. Aynadaki yüzüm. Gözlerin ölmüş.

Saçlarım mı uzamış sanki? Makas buluyorum çekmecede. Tutuyorum önden bir tutam, kesmeden önce derin bir nefes alıyorum. Sonra ani bir kararla, kesiyorum acımasızca. Her bir saç telinde başka bir ben öldürüyorum. Bırakıyorum makası usulca.

Tekrar bakıyorum aynaya. Saç tutamları eşit değil. Saçlarımda bir kargaşa var. Kafamda bir kargaşa var. Kaos var hayatımda. Fırtınalar yerle bir etmiş limanlarımı. Denizde batmış gemi parçalarına benzer, suyun üstünde yüzüyor tahta parçaları. Benden bu kadar kaldı işte.

Parçalara ayrıldım.